Μήνυμα Θεοφανείων

Ἡ  μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων ἀποκαλύπτει βαθύτατες θεολογικὲς ἀλήθειες μὲ ὑπαρξιακὸ νόημα καὶ διάσταση στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου.

          Ὁ ‹‹ ἐν Ἰορδάνῃ φανεὶς καὶ χαριζόμενος ἁμαρτημάτων ἄφεσιν›› ἔρχεται ὄχι μόνο νὰ πιστοποιήσει ὅτι εἶναι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποκαλύψει τὴν πληρότητα τῆς Τριαδικῆς θεότητας ‹‹... ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις...››.

          Ὁ ἀγαπητὸς Υἱὸς τοῦ Πατρός, ‹‹ ὡς εἷς τῆς Τριάδος››, δημιουργεῖ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη τὸν ἄνθρωπο, ‹‹ σὺν Πατρὶ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι››, γιὰ νὰ κατεργαστεῖ ἀργότερα τὴν ἀνακαίνισή του μέσα ἀπὸ τὸ φωτιστικὸ μυστήριο τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.

          Εἶναι εὔστοχος καὶ ἀξιομνημόνευτος ὁ παραλληλισμὸς δύο γεγονότων ποὺ κάνει ὁ ἅγ. Πρόκλος, Πατριάρχης Κων/πόλεως. Τὸ πρῶτο, ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη,  ἀναφέρεται στὸν κατακλυσμὸ τοῦ Νῶε, ἐνῷ τὸ δεύτερο, ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη, στὸ Βάπτισμα τοῦ Ἰησοῦ ἐν Ἰορδάνῃ.

          Σχολιάζει συγκεκριμμένα: «Τὸ νερὸ τότε πλημμυρίζοντας τὰ πάντα, θανάτωνε τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἐνῷ τώρα τὴν ζωοποιεῖ ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας. Ὁ Νῶε, τότε, κατασκεύασε τὴν κιβωτὸ τῆς σωτηρίας ἀπὸ ξύλα, ἐνῷ ὁ Χριστός, τώρα, ὡς νοητὸς Νῶε, κατασκευάζει τὴν ἔμψυχο κιβωτὸ τοῦ Σώματός Του, τὴν Ἐκκλησία.  Ἡ περιστερὰ τότε ἐμφανίστηκε μὲ κλάδον ἐλαίας, γιὰ νὰ σημάνει τὴ λήξη τοῦ κατακλυσμοῦ, ἐνῷ τὸ Πνεῦμα τό Ἅγιον τώρα κατέρχεται ‹‹ὡς ἡ περιστερά››, γιὰ νὰ ὑποδείξει τὸν Ἐλεήμονα Κύριον ‹‹τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου ››.

          Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ βάπτισμά του στὸ ὄνομα τῆς φανερωθείσης Ἁγίας Τριάδος ἀναγεννιέται, μεταμορφώνεται, ὁλοκληρώνεται πνευματικά, ἀποκτᾶ τὴν χάρη τῆς υἱοθεσίας. Αὐτὴ ἡ Θεογνωσία γίνεται ὑπαρξιακὸ γεγονὸς τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ στὴν σωτηρία.

ἀρχιμ.  Ἱερόθεος Καλογερόπουλος